Δεν μπορώ να πω, μου λείψατε πολυ. Αλλά μετά τις διακοπές περίμενα να γίνει κατι συγκλονιστικό για να επανέλθω. Οι φωτιές με θυμωσαν, οι εκλογές με σιώπησαν αλλά ήξερα ότι δεν είχε έρθει εκείνη η ώρα της επαναφοράς μου (!!).
Και να που σήμερα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Ο Κώστας Σκανδαλίδης καταθέτει υποψηφιότητα για Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Με πιο απλά επιχειρήματα και ειλικρινή διάθεση. Ο ένας πλασάρει κύρος και ακαδημαισμός (σιχαίνομαι αυτή τη λέξη), ο άλλος πλασάρει επίθετο (και μόνο) και ο τρίτος πλασάρει απλότητα. Ευγενής άμυλα, ομόνοια και άλλες πλατείες.
Δεν ξέρω αν θα τον ακολουθήσει κανείς, ούτε τα συμφέροντα που παίζονται από πίσω. Αλλά εμένα κάτι μου έκανε ο Σκανδαλίδης σήμερα. Κάτι θετικό. Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς κάτι τύπου: "Πολύ καλός ο Σκανδαλίδης, θα φέρει την αλλαγή." ή κάτι τύπου: "Κοίτα που φτάσαμε μέχρι και ο Σκανδαλίσης κατεβαίνει για αρχηγός.". Πάντως κάτι διαφοροποίησε. Και για μένα προσπάθησε, έστω και εσκεμμένα, να υπενθυμίσει ότι μιλάμε για πολιτική και όχι για μαρκίζα σκυλάδικου στην εθνική οδό.
Ομολόγώ ότι μέχρι πρότεινος δεν τον συμπαθούσα, και ίσως να μην τον συμπαθώ αν γίνει ποτέ αρχηγός. Αλλά σήμερα τον πρόσεξα με ενδιαφέρον, και πόσο σπάνιο είναι αυτό για τους σημερινούς πολιτικούς.
ΥΓ. Αν δηλώσει υποψηφία και η Αννούλα, σας το υπόσχομαι θα σιωπήσω για πάντα.
