Monday, June 25, 2007

Όμορφο ξύπνημα


Εδώ και χρόνια έχω μια περίεργη σχέση με τον ύπνο. Ξυπνάω πολύ εύκολα. Με τον παραμικρό ήχο και αυτό είναι ιδιαίτερα εκνευριστικό. Η Κυριακή όμως ήταν μια δύσκολη μέρα. Χιλιάδες πράγματα που έπρεπε να κάνω και καμία διάθεση. Όταν ξάπλωσα στο ξημέρωμα της για να κοιμηθώ έκανα το μεγάλο λάθος να βάλω το ξυπνητήρι 8. Τι αστείο. Αποκλείεται να σηκωνόμουνα, το ήξερα από πριν. Ωστόσο το έβαλα πιο πολύ για να μην νιώθω τύψεις. Χτύπησε το άμοιρο. Το έκλεισα και συνέχισα τον ύπνο μου.

Όταν άνοιξα τα μάτια μου συνειδητοποίησα ότι ακούω κάτι ευχάριστο. Ένα ευχάριστο ήχο που δεν με άφηνε μεν να χαρώ τον ύπνο μου αλλά άξιζε τον κόπο. Και αυτό είναι μεγάλη κουβέντα για Κυριακή πρωί. Τα επόμενα δευτερόλεπτα άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα. Ήταν ακορντεόν. Πόσο καιρό είχα να ακούσω στη γειτονιά ακορντεόν. Θυμάμαι μικρή που πέρναγε ένας συμπαθητικός κυριουλής με την γυναίκα του και όλοι βγαίναμε στο μπαλκόνι και του πετάγαμε κέρματα. Ήταν λίγο άκομψο αλλά τι να κάνεις. Είχα να ζήσω αυτή τη στιγμή χρόνια. Κάποτε την περίμενα πως και πως. Τότε που δεν με πείραζε αν ξυπνούσα πολύ πρωί. Τότε που δεν με πείραζε ο δυνατός ήχος. Τότε που φώναζα στη μαμά μου που δεν με πήγε να μάθω ακορντεόν αλλά πιάνο. Που να βγω στην γειτονιά με το πιάνο. Όσο να ναι είναι λίγο άβολο.

Δεν ξέρω αν ο ακοντεονίστας ήταν άντρας ή γυναίκα. Δεν βγήκα να πετάξω κέρματα. Έμεινα στο κρεβάτι να ακούω τον υπέροχο ήχο. Και ήταν πραγματικά υπέροχος. Δεν έπαιζε ευτυχώς το "Σ'αγαπώ γιατί είσαι ωραία". Έπαιζε κάτι άλλο που δεν αναγνώρισα αλλά απόλαυσα. Κρίμα που δεν θα το μάθει ποτέ.

Όταν ο ήχος από το ακοντεόν χάθηκε και κοίταξα το κινητό μου να δω τι ώρα είναι προσγειώθηκα απότομα. 10:30 έλεγε, που σήμαινε σήκω και τρέχα

9 comments:

koulpa said...

Πα παα! Άλλος για Χίο τράβηξε.. Με το δεξή.. Ωραίο ξύπνημα. Μιά φορά μου έχει τύχει πριν 10 χρόνια. Καλέ τι έχετε όλοι με το πτοχό άσμα?
Κι εμένα μου είχε κωλήσει το ακορντεόν καί το βιολί. Αλλά καί τα δύο είχαν συνδεθεί, στη προηγούμενη γενιά, με την επαιτεία έτσι κατέληξα στο πιάνο (είχα μιά συγκενή που μου έκανε γαλλικά καί πιάνο, κλασική παιδεία, τα ξέχασα καί τα δύο).

diastimata said...

Καλό το ακορντεόν, αλλά το ΄χω απωθημένο να δω και κάποιον να γυρνά τις γειτονιές με σαξόφωνο...

nat said...

@koulpa

Αυτό το λάθος με το πιάνο το κάναμε όλοι. Και αφού καλέ μαμά δεν είσαι πλούσια γιατί δεν μου έμαθες και μια τέχνη του δρόμου. Μπας και βγάλουμε και κάνα φράγκο. Δεν ομιλώ φυσικά για τη δική σας μαμά γιατί δεν γνωρίσω ούτε τις προθέσεις της, ούτε την περιουσία της.

@diastimata

Αυτό θα ήταν όντως εντυπωσιακό. Πηγαίντε καμιά βόλτα μέχρι τα Starbucks στη Σταδίου και μπορεί να πετύχετε έναν φοβερό τύπο με σαξόφωνο. Στη γειτονιά δεν βγαίνει αλλά και ο καφές με τζάζ καλός έιαι

koulpa said...

Η μητέρα μου είναι πλούσια σε εμπείρίες καί συναισθήματα (η μόνη της περιουσία). Με έμαθε ραπτική αλλά ελάχιστα την έχω εξασκήσει (μεταποιήσεις σε ρούχα φιλενάδων με ασταθή σιλουέτα) κι αυτό το έχω ξεχάσει. Πάντος πήρα βιολί τελικά (δεν κατάφερα τίποτα έστω υποφερτό στο αυτί καί το εγκατέληψα λυπούμενος τούς γειτώνους) καί το έριξα στο μπουζουκι (κι αυτό μπορεί να αποδειχθεί χρήσημο γιά παράσταση δρόμου αν παραστεί ανάγκη) το οποίο το πιάνω τακτικά (άπαξ μηνιαίως). Μου έχει κάτσει καί το σαξόφωνο (θα ακολουθήσω τη πρότασή σου στον/ην diastimata) αλλά δεν κατάφερα ακόμα να αποκτησω (πάντως άκουσα πως είναι ευκολότερο της τρομπέτας, αλλη πονεμένη ιστορία για τους γείτωνες).

nat said...

@koulpa

Δυστυχώς όλα αυτά τα ωραία όργανα είναι πονεμένες ιστορίες. Ειδικά όταν διαβάζει το παιδί της ψωνισμένης πάνω γειτόνισσας. Κι ας δίνει το άμοιρο τρίτη φορά για ιατρική εκείνη συνεχίζει να απειλεί. "Εμποδίζεται να εξελιχθεί ένας λαμπρός επιστήμων...".

koulpa said...

Η αλήθεια είναι ότι τι βιολί καί η τρομπέτα είναι ανυπόφορα αν δε μπορείς να βγάλεις ούτε καν ήχο. Μηλάμε για απίστευτα νιουρίσματα το πρώτο καί δε τολμώ να περιγράψω με τι έμοιαζε τε δεύτερο.. Τώρα δεν έχω κοντά γειτώνους (το επάνω διαμέρισμα είναι άδειο για τη ώρα) αλλά δεν έχω ούτε όρεξη ούτε πνευμόνια.

diastimata said...

Η Σταδίου μου πέφτει 470 χιλιόμετρα μακριά. Τίποτα σε Βόρειο;

(χι χι χι)

nat said...

Λυπάμαι αλλά μπορώ να ενημερώσω μόνο για τις αθηναϊκές συνήθειες. Αν βρω κάνα βόρειο θα τον συμβουλευτώ..

Κώστας Μπούρης said...

Πράγματι είναι ομορφο ξύπνημα αρκεί να παίζει σχετικά καλά ο ακορντεονιστας. Τελευταία στη Θεσσαλονίκη εμφανίζονται δυστυχώς κάποιοι που απλά πατάνε το ακορντεόν και βγάζει ήχο.
Τέλος πάντων, για μένα όμορφο ξύπνημα είναι η πρωινή μου βόλτα με τον σκυλάκο μου στον χώρο του πρώην στρατοπέδου Κόδρα στη Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Ένας χώρος 600 στρεμμάτων που αποτελεί το καλύτερο μπαλκόνι της Θεσσαλονίκης. Κατάφυτος απο πεύκα και άλλα δένδρα και γεμάτος πουλιά που κελαίδουν και σε μεταφέρουν νοερά σε κάποιο βουνό! Ωστόσο ο τόπος αυτός ρημάζει απο την αδιαφορία. Και είναι κρίμα. Δεν γουστάρω πλέον να διακόπτει το κελάιδσμα των πουλιών το φορτηγό του δήμου που ήρθε να αδιάσει σουπίδια. Η κάποιοι άλλοι ασυνείδητοι που κάνουν αυτοσχέδιους αγώνες με μηχανάκια. Με κάποιος φίλους προσπαθούμε να αφιπνίσουμε τους αρμόδιους.