Αν-αστασία

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω καμία σχέση με την εκκλησία. Αλλά τι να κάνω που οι γονείς μου με βάφτισαν χριστιάνή, από κει και το όνομα. Πάντα είχα απορία τι σήμαινε το όνομα μου. Όχι από απλή περιέργεια αλλά κυρίως γιατί πιστεύω ότι το όνομα χαρακτηρίζει τον άνθρωπο. Και να που εμένα με βάφτισαν Αναστασία. Δεν το έχω ακούσει όμως ποτέ. Παράνοια της μαμάς, η χαριτομενιά που διαιωνίστηκε, συνήθισα να ακούω στο Νατάσα. Όχι πως δεν μου άρεσε αλλά να, πάντα είχα την απορία πως θα ήταν η ζωή μου αν με φώναζαν Αναστασία. Μετά ήρθε και το γνωστό σήριαλ του 1993 και αποτέλειωσε την ανησυχία μου. Λέτε αν με φώναζαν Αναστασία να ερωτεύμουν πατέρα και γιο, σαν άλλη Μυρτώ Αλικάκη; Και να παράταγα και τους δύο σύξυλους ενώ η Αρβανιτάκη θα τραγούδαγε "Θέλω να σε δω/με έρωτα βαρύ\να μην μπορεί κανείς να διώξει αυτο το θάνατο"; Α!Πα!Πα!Καλύτερα το Νατάσα έλεγα τότε. Και αφού τέλειωσαν οι φιλοσοφικοί στοχασμοί για το όνομα κάπου εκεί στα 10, άρχισε το πρόβλημα της γιορτής. Γιατί και εγώ να μην γιορτάζω το Πάσχα όπως όλες οι γνωστές μου Αναστασίες;Γιατί να έχω μια άγνωστη γιορτή που δεν την ξέρει κανείς. Γιατί είμαι Αναστασία Φαρμακολύτρια έλεγε η γιαγιά, χωρίς ποτέ να με καλύπτει η απάντηση. Οταν έψαξα, έμαθα ότι το Φαρμακολύτρια βγήκε από την ευαισθησία της Αναστασίας από τη Ρώμη να φροντίζει φτωχούς, φυλακισμένους και πανταχού ταλαίπωρους. (Να θυμηθώ να μην καταλήξω έτσι). Αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το blog για να δικαιώσω επιτέλους το όνομα μου. Σε λίγες μέρες είναι η γιορτή μου και πάλι δεν θα το ξέρει κανείς. Να με φωνάζουν και κάπου Αναστασία. Δεν ξέρεις ποτέ μπορεί και να μου αρέσει!