Thursday, March 29, 2007

Ανια είναι η λέξη μου
ετούτη εδώ τη μέρα
που διέλυσε το μέσα μου
που με έκανε μια λέρα

Δεν είμαι αυτό που ήθελα
σαν ήμουνα παιδάκι
μα κάπου επροσπάθησα
να σώσω το μεράκι

Γιαυτό σας γράφω φίλοι μου
να εξιλεωθώ
να γίνω ότι ήθελα
μα κι ότι απλώς ποθώ

4 comments:

a_lexia said...

Τι είναι αυτό που ήθελες
να κάνεις σα παιδάκι
πεσ' το σε μας Νατάσα μου
να βάλουμε χεράκι [με την καλή την έννοια. Να βοηθήσουμε, το οποίον...]

Θες αστροναύτης να γενείς
θέλεις αεροπόρος;
Θες με τα μάτια να πετάς
στο μάταιο τούτο χώρο;

Οτι κι αν ονειρεύτηκε
κι αν πόθησε η καρδιά σου
σ' αυτό τον κόσμο θα το βρείς
μην πνίγεις τη χαρά σου.

Ταλέντο έχεις περισσό
έχεις και χαρακτήρα
τρόπους καλούς σου δώσανε
μη κλαίγεσαι σα χήρα!

Φιλιά Και ΕΥΓΕ

nat said...

Ο ουρανός είν' μακριά
το διάστημα το ίδιο
τα μάτια μου όταν θέλουνε
φεύγουν απ' το επίγειο.

Να γράφω ονειρεύτηκα
με πένα σε μιά κόλλα
εκείνα που παρατηρω
και μου ρχονται σαν δώρα.

Σήμερα που η τύχη μου
περνάει από το pc μου
μου φαίνεται θα αρκεστώ
στο word τη συγγραφή μου.

Τα λογιά τα παινευτικά
φυλώ σαν θησαυρό μου
να τα χω θέλω στο μυαλο
σαν βρω στο ριζικό μου

ανρώπους καταπιεστικούς
ηλίθιους, κομπλεξικούς
σαν χαλασμένου φάρους
και όχι αστείους γλάρους!

τσέλιγκας said...

Δηλαδή εγώ τώρα πρέπει να απαντήσω σώνει και ντε με ποίημα;
Επίσης σήμερα που τελειώνει ο Μάρτης τελειώνει και το ποιητικό ανθολόγιο;
Καλημέρα :-)

nat said...

Προσθεού μην πανικοβάλεστε. Η ποιητηική διάθεση δεν είναι απαραίτητη. Δεχόμαστε τα πάντα. Οσο για το ποιητικό ανθολόγιο, τι να σας πω; Μείνετε συνοτνισμένοι και βλέπουμε!